Prolog

Życie w Londynie? To, co kocham najbardziej. Każdego dnia rodzi się tu wielu utalentowanych ludzi. Każdego dnia miliony osób spełniają swoje marzenia. Każdego dnia mogę z dumą powiedzieć, że mój kraj jest niesamowity. Dlaczego? Bo to właśnie tutaj nauczyłam się szacunku, wyrozumiałości i dalszego postępowania w moim życiu. To właśnie tu poznałam niesamowite osoby, które zmieniły moje życie na lepsze. Co do tych osób, nad jedną stawiam znak zapytania. Nad  kimś bardzo ważnym. Nad kimś, kto dla mnie wiele znaczy. Nad kimś, kogo mocno kocham. Nad kimś, kogo odejście bardzo by bolało. Ten znak zapytania stawiam nad moim przyjacielem, Harrym. Znamy się od przedszkola i nie wyobrażam sobie życia bez niego. Jest mi bardzo bliski. Wiem, że zawsze mogę, a właściwie mogłam liczyć na jego pomoc i wsparcie.  Dlaczego w czasie przeszłym? Bo nasza przyjaźń to przeszłość. Dla niego nie ma znaczenia,czy odejdę, czy nie.. Dla niego nie ma znaczenia, gdzie jestem i co robię... Dla niego istnieje zupełnie inny świat, świat bez Kate, czyli beze mnie. Już kilkadziesiąt nocy przepłakałam przez niego w poduszkę, kilka razy chciałam nawet popełnić samobójstwo. Dlaczego? Bo jest dla mnie najbliższą osobą w moim życiu, a  tak po prostu mnie.. olał? Nie, to nie to słowo. Odrzucił? Sama nie wiem, mnóstwo takich słów nasuwa mi się do głowy, ale czy są one prawidłowe?  Mnóstwo pytań, ale gdzie są odpowiedzi? Tak mało czasu, tak dużo do naprawienia...

~~~~~~

No to jest prolog, wiem, dosyć krótki, ale nie ma sensu pisać

długiego - akurat w moim przypadku.

Jak wam się podobało? Według mnie wyszło

tak jak oczekiwałam, może trochę za nudno. 

Postaram się dodać 1 rozdział szybko,

ale nic nie obiecuję, bo szkoła  :c

Przeczytałeś --------> skomentuj.

Dla ciebie to kilka sekund, dla mnie wielka radość :D

Jeżeli macie jakieś pytania kierujcie je 

na konto @ahmyniall na twitterze oczywiście :)